...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

As time passes, many bands decide to just repeat the formulas of success and keep releasing the same stuff, just with different names. This is where Secret Sphere seems to separate from the traditional italian power metal. The first glimpse was in "A Time Never Come", their previous release. Despite the bombastic style there were a lot of progressive elements mixed in the typical "epic" wave and the lyrical work helped a lot to move away a bit from the fantasy/dragon-themed stuff with a moving and dreamy story.

Here is where Secret Sphere started to turn into a progressive metal band with some of the speed of the typical italian power metal bands. The double bass is still there in most songs, also the keyboards delivering fast and nice melodies. However, the most noticeable change is in the guitars as they play heavier than before and also try to acquire their own style instead of just throwing away some random or generic riffs.

The fantasy is gone and even though the first song starts out with violins that could make you think the opposite, soon the guitars kick in and you forget about any signs of "epicness" or dragons. This is a voyage across several songs involving feelings, emotions, love, society, etc.

By the way, it's not something for everyone's taste. Probably most people may hate the lyrical route Secret Sphere took but, at least in "Scent of Human Desire", it serves its purpose: a series of wonderings and questions about humanity's way of feeling and living. Most of the album flows efficiently (there are some female vocal guests spread across several songs that help ensuring the "emotions-feelings" thing mentioned to be an important part) but it ends too quickly despite the 53 mins length.

Ok, after the flowers and praising let's go to the critics. The album has two flaws. Bad ones to speak truthfully:
1) "Virgin Street 69": I'm not a fan of track-by-track reviews but I pinpoint this song because it's terrible. In the same vein of the "stupid" songs of Helloween or some of the worst or most idiotic songs of Edguy, this is just out of place here and it's sadly in the middle of songs that are way better in all aspects. They included some female "moanings" (supossedly in a attempt to express the lust, orgasms or whatever they were thinking...) but the whole song, lyrics and that stupid sample make this one the weakest song of the album, also lowering the global score.
2) The last track is a deceiver. Ok, why this? I understand that is the second part of the previous song (which implies it's still the epic one) but it doesn't last 8 minutes. Again, as it happens with many bands, they do a song that is 5 mins length, put a minute or two of silence and then kick in with some idiocy as a closer, "hidden track" or some sort of "bonus". Here they feature a retarded tune that reminds me to the beginning of Mr. Sandman but comparing that piece with Blind Guardian is insultive.

Thus, that pair of things are the ones that forced me to lower the score to an album that is fantastic, progressive... and catchy, as these guys like to promote.

Try it. Secret Sphere deserves some credit for their efforts to move away from the stereotyped italian power metal scene.

Observer



..::TRACK-LIST::..

1. Rain
2. Still Here
3. 1000 Eyes Show
4. More Than Simple Emotions
5. Surrounding
6. Desire
7. Virgin Street 69
8. Runaway Train
9. Scent Of A Woman
10. Life Part 1 - Walking Through The Dawn
11. Life Part 2 - Daylight

Bonus Track:
12. Kings Of Metal (Manowar cover)



..::OBSADA::..

Ramon Messina - Vocals
Antonio Agate - Keyboards
Aldo Lonobile - Lead Guitars
Paolo Gianotti - Guitars
Andrea Buratto - Bass
Luca Cartasegna - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=g2vgxajIlr0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

As time passes, many bands decide to just repeat the formulas of success and keep releasing the same stuff, just with different names. This is where Secret Sphere seems to separate from the traditional italian power metal. The first glimpse was in "A Time Never Come", their previous release. Despite the bombastic style there were a lot of progressive elements mixed in the typical "epic" wave and the lyrical work helped a lot to move away a bit from the fantasy/dragon-themed stuff with a moving and dreamy story.

Here is where Secret Sphere started to turn into a progressive metal band with some of the speed of the typical italian power metal bands. The double bass is still there in most songs, also the keyboards delivering fast and nice melodies. However, the most noticeable change is in the guitars as they play heavier than before and also try to acquire their own style instead of just throwing away some random or generic riffs.

The fantasy is gone and even though the first song starts out with violins that could make you think the opposite, soon the guitars kick in and you forget about any signs of "epicness" or dragons. This is a voyage across several songs involving feelings, emotions, love, society, etc.

By the way, it's not something for everyone's taste. Probably most people may hate the lyrical route Secret Sphere took but, at least in "Scent of Human Desire", it serves its purpose: a series of wonderings and questions about humanity's way of feeling and living. Most of the album flows efficiently (there are some female vocal guests spread across several songs that help ensuring the "emotions-feelings" thing mentioned to be an important part) but it ends too quickly despite the 53 mins length.

Ok, after the flowers and praising let's go to the critics. The album has two flaws. Bad ones to speak truthfully:
1) "Virgin Street 69": I'm not a fan of track-by-track reviews but I pinpoint this song because it's terrible. In the same vein of the "stupid" songs of Helloween or some of the worst or most idiotic songs of Edguy, this is just out of place here and it's sadly in the middle of songs that are way better in all aspects. They included some female "moanings" (supossedly in a attempt to express the lust, orgasms or whatever they were thinking...) but the whole song, lyrics and that stupid sample make this one the weakest song of the album, also lowering the global score.
2) The last track is a deceiver. Ok, why this? I understand that is the second part of the previous song (which implies it's still the epic one) but it doesn't last 8 minutes. Again, as it happens with many bands, they do a song that is 5 mins length, put a minute or two of silence and then kick in with some idiocy as a closer, "hidden track" or some sort of "bonus". Here they feature a retarded tune that reminds me to the beginning of Mr. Sandman but comparing that piece with Blind Guardian is insultive.

Thus, that pair of things are the ones that forced me to lower the score to an album that is fantastic, progressive... and catchy, as these guys like to promote.

Try it. Secret Sphere deserves some credit for their efforts to move away from the stereotyped italian power metal scene.

Observer



..::TRACK-LIST::..

1. Rain
2. Still Here
3. 1000 Eyes Show
4. More Than Simple Emotions
5. Surrounding
6. Desire
7. Virgin Street 69
8. Runaway Train
9. Scent Of A Woman
10. Life Part 1 - Walking Through The Dawn
11. Life Part 2 - Daylight

Bonus Track:
12. Kings Of Metal (Manowar cover)



..::OBSADA::..

Ramon Messina - Vocals
Antonio Agate - Keyboards
Aldo Lonobile - Lead Guitars
Paolo Gianotti - Guitars
Andrea Buratto - Bass
Luca Cartasegna - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=g2vgxajIlr0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Czy ten heavymetalowy czołg jeszcze jeździ na swoich gąsienicach?

Patrząc na oryginalny skład londyńskiej kapeli Tank, a także mając na uwadze liczne perypetie z roszadami w zespole, wreszcie też jego nieregularny status w ostatnich latach, trudno właściwie odgadnąć, kto w tym obozie nagrywa kolejne albumy. Z jednej strony swoją aktywność mocno akcentuje twórca Tank, czyli Algy Ward, zaś z drugiej zasłużeni dla kapeli gitarzyści Mick Tucker i Cliff Evans robią swoje płyty. Wszystko ukazuje się pod szyldem Tank - równolegle i w atmosferze kłótni, wywołując dezorientację wśród fanów nieśledzących kolejnych namiętności w kontaktach pomiędzy londyńskimi muzykami.

Tak oto album zatytułowany "Valley of Tears" jest dziełem Tuckera i Evansa, których w studio wsparli wokalista ZP Theart, basista Barend Courbois i perkusista Bobby Schottkowski. Krążek zawiera w sumie dziewięć utworów utrzymanych w stylu, który dość niezgrabnie próbuje łączyć klasykę NWOBHM z nowoczesnymi wariacjami na temat heavy metalu. Tu i ówdzie znalazło się też miejsce na power metal. W sumie jednak klasyki na "Valley of Tears" jest jak na lekarstwo, a zestaw w miarę niezłych kompozycji zamykają utwór tytułowy oraz następujący tuż po nim galopujący zadzior w stylu "War Dance", a także chyba przypadkowo wplecione w tracklistę garażowe zjazdy w "Living a Fantasy" i kapitalne sekcje instrumentalne pod postacią "One For The Road". To w tych numerach Tucker i Evans potrafią zaciekawić poszukiwaczy przynajmniej zrębów esencjonalnego NWOBHM, a zarazem zaprezentować serię porządnych wypuszczeń i solówek gitarowych. Tu również irytująca powermetalowa maniera południowoafrykańskiego wokalisty ZP Thearta nie jest w stanie odciągnąć od klimatycznych motywów przewodnich. Dobrze też radzi sobie bębniarz Bobby Schottkowski (szczególnie w "Living a Fantasy").

Inna sprawa, że "Valley of Tears" próbuje też nabić w butelkę fanów klasycznego heavy metalu. Trudno o inną opinię wobec utworów w stylu "Eye of a Hurricane", "Hold On", "Heading For Eternity" albo "World On Fire", które kompletnie nie mają nic wspólnego z albumami Tank nagranymi w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Jeszcze gorzej, że to propozycje, które powielają schematy. Marne kopie utworów zagranych na wstępie albumu. Numery bez historii, pozbawione kopyta, sensu i mocy. W sumie więc kapela, niestroniąca zresztą w przekroju całego krążka od powermetalowych naleciałości, przynajmniej połowę nowego materiału zagrała jakby od niechcenia, na siłę, brnąc w totalne schematy i depcząc mało spopularyzowaną, acz dobrą historię Tank. Dość powiedzieć, że niektóre solówki gitarowe Tuckera i Evansa, zagrane w wymienionych wcześniej utworach wywołują odruch wymiotny. Zdecydowanie nie o to chodziło. Wprawdzie wiarę w tę wersję Tank przywraca jeszcze utwór "Make a Little Time" o fajnych blues’ujących odniesieniach, ale to wszystko na co dziś stać Tuckera i Evansa. Gitarzystów, którzy na "Valley of Tears" kilkukrotnie błysnęli, aczkolwiek niewystarczająco, aby o tym albumie pamiętać za miesiąc albo nawet dwa tygodnie.

Zatem odpowiedź na pytanie postawione na wstępie musi być negatywna. Nowy album Tuckera i Evansa, gitarzystów podających się za współtwórców Tank, ma kilka niezłych momentów, ale na "Valley of Tears" przeważa chaos i poczucie rozczarowania. Gąsienice tego czołgu nie nadają się nawet do ruskiego filmu propagandowego.

Konrad Sebastian Morawski



Jakiś czas temu Rob Halford odpowiadając na zarzuty Gene’a Simmonsa dotyczące obecnej kondycji rocka stwierdził, że „rock nie jest martwy. On żyje, kwitnie i ekscytuje.” Frontman Judas Priest popiera swoje słowa doskonałym „Redeemer Of Souls”, Maideni świeżutkim i apetycznym „The Book of Souls”, zaś Lemmy zaskakuje błyskawicznym i jak zawsze rock’n’rollowym wydawnictwem „Bad Magic”. Do współczesnego blitzkriegu zespołów spod znaku Old Wave of British Heavy Metal dołącza również Tank swoim nieco melancholijnym, lecz zdecydowanie udanym i heavy metalowym „Valley Of Tears”.

Mowa oczywiście o Czołgu prowadzonym przez dwóch gitarzystów z jego oryginalnej załogi, czyli Micka Tuckera oraz Cliffa Evansa, który tworzy równolegle z Tankiem Algy’ego Warda. Spory, która z tych metalowych konserw jest bardziej „trve” pozostawiam fanom każdego ze składów, nie mniej jednak każdy metalhead powinien się ucieszyć, słysząc już pierwsze riffy dobiegające z Doliny Łez.

Krążek wita nas dość prostym i utrzymanym w umiarkowanym tempie 'War Dance’. Punktowe i dokładne kostkowania gitar wspierane przez przyjemnie mruczący, triolowy basik działają niczym wehikuł czasu przenoszący nas w złoty okres popularności NWOBHM. Całość utworu przyprawiona jest halfordowskim wokalem znanego z operowych popisów w DragonForce ZP Thearta. I tutaj ZP należą się ogromne brawa, bo jego power metalowy głos wzmocniony w większości kawałków lekkim delay’em doskonale odnajduje się w oldschoolowych kompozycjach chłopaków z Tanka. Co ciekawe, nad wdrożeniem Thearta w klasyczne klimaty czuwał sam Mick Tucker, który nakłonił go do przewałkowania całej dyskografii Dio oraz Thin Lizzy.

Nawiązania do muzyki legendarnego Ronniego Jamesa Dio możemy także usłyszeć w riffie tytułowej ballady ’Valley Of Tears’, łudząco przypominającym 'We Rock’ z jego solowej płyty „Last In Line”. Klimat i atmosfera „Doliny” przywodzi na myśl maidenowskie 'Paschendale’ i zdecydowanie nadaje się na gigowy hit, do którego piórami co prawda nie potrzepiemy, ale na pewno z kuflami w górze wyśpiewamy gardłowy lament na cześć poległych w heavy metalowym boju braci.

No właśnie – lament i tęskne melodie (jak choćby w kolejnym wałku 'Eye of a Hurricane’) są zarówno największym plusem ale i piętą Achillesową tej płyty. Bo z jednej strony pomaga przenieść się o kilkadziesiąt lat wstecz i poczuć magię wczesno-metalowych czasów (i to we współczesnym miksie), lecz z drugiej w kawałkach z tego albumu brakuje nieco podniosłości Saxona, energii Dio i Sabbathów oraz rozdmuchanej braterskości promowanej przez Manowar. I pomimo faktu, iż treść tekstów jest kwintesencją heavy metalowego snucia opowieści, to zarówno opowiadające o życiu w trasie 'Make a Little Time’ jak i apokaliptyczne 'World on Fire’ są nieco przyćmione wszechobecną melancholią.

Jeżeli chodzi o instrumentarium, to jak zawsze w przypadku duetu Tucker-Evans stoi ono na wysokim poziomie. Sypiące iskrami tremola Micka Tuckera świetnie kontrastują z równymi riffami Evansa (’Hold On’) i toczącymi się za nimi na ciężkich gąsienicach, basowymi liniami Barenda Courboisa (’Heading for Eternity’). Stopa Bobby’ego Schatkovski’ego daje oddychać gitarom, zaś apogeum niesamowitego zgrania i epickości następuje w zamykającym krążek 'One for the Road’, który jest moim zdaniem najlepszym numerem na albumie (sorry ZP!). Jedynym zastrzeżeniem jeżeli chodzi o warstwę instrumentalną czołgistów są nadużywane przez Bobby’ego crashe, które zagłuszają miejscami odbiór z „Doliny”. Dodatkowo sprawę pogarsza miks, w którym pokrętełka ścieżek odpowiedzialnych za talerze niebezpiecznie powędrowały w prawą stronę.

Dla kogo zatem jest nowy album Pancerniaków? Przede wszystkim dla zakopanych w starych winylach heavy metalowców, którzy twierdzą, że kolejne fale coraz to nowych podgatunków ciężkiej muzyki totalnie przykryły NWOBHM. I parafrazując słowa Roba z początku recenzji, heavy metal nie jest martwy, on żyje i pomimo, że nie kwitnie aż tak jak kiedyś, to wciąż potrafi ekscytować. Nie pozostaje więc nic innego Metalowa Braci jak zatrzasnąć dekle, założyć hełmofony i ponownie dać się rozerwać odłamkowo-burzącym wystrzelonym z wciąż sprawnego i groźnego Czołgu.

Materonin



..::TRACK-LIST::..

1. Valley Of Tears
2. War Dance
3. Eye Of A Hurricane
4. Hold On
5. Living A Fantasy
6. Heading For Eternity
7. World On Fire
8. Make A Little Time
9. One For The Road



..::OBSADA::..

Bass Guitar - Barend Courbois
Guitar - Cliff Evans, Mick Tucker
Percussion - Bobby Schottkowski
Vocals - ZP Theart




https://www.youtube.com/watch?v=XbSkkH50dYI



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Czy ten heavymetalowy czołg jeszcze jeździ na swoich gąsienicach?

Patrząc na oryginalny skład londyńskiej kapeli Tank, a także mając na uwadze liczne perypetie z roszadami w zespole, wreszcie też jego nieregularny status w ostatnich latach, trudno właściwie odgadnąć, kto w tym obozie nagrywa kolejne albumy. Z jednej strony swoją aktywność mocno akcentuje twórca Tank, czyli Algy Ward, zaś z drugiej zasłużeni dla kapeli gitarzyści Mick Tucker i Cliff Evans robią swoje płyty. Wszystko ukazuje się pod szyldem Tank - równolegle i w atmosferze kłótni, wywołując dezorientację wśród fanów nieśledzących kolejnych namiętności w kontaktach pomiędzy londyńskimi muzykami.

Tak oto album zatytułowany "Valley of Tears" jest dziełem Tuckera i Evansa, których w studio wsparli wokalista ZP Theart, basista Barend Courbois i perkusista Bobby Schottkowski. Krążek zawiera w sumie dziewięć utworów utrzymanych w stylu, który dość niezgrabnie próbuje łączyć klasykę NWOBHM z nowoczesnymi wariacjami na temat heavy metalu. Tu i ówdzie znalazło się też miejsce na power metal. W sumie jednak klasyki na "Valley of Tears" jest jak na lekarstwo, a zestaw w miarę niezłych kompozycji zamykają utwór tytułowy oraz następujący tuż po nim galopujący zadzior w stylu "War Dance", a także chyba przypadkowo wplecione w tracklistę garażowe zjazdy w "Living a Fantasy" i kapitalne sekcje instrumentalne pod postacią "One For The Road". To w tych numerach Tucker i Evans potrafią zaciekawić poszukiwaczy przynajmniej zrębów esencjonalnego NWOBHM, a zarazem zaprezentować serię porządnych wypuszczeń i solówek gitarowych. Tu również irytująca powermetalowa maniera południowoafrykańskiego wokalisty ZP Thearta nie jest w stanie odciągnąć od klimatycznych motywów przewodnich. Dobrze też radzi sobie bębniarz Bobby Schottkowski (szczególnie w "Living a Fantasy").

Inna sprawa, że "Valley of Tears" próbuje też nabić w butelkę fanów klasycznego heavy metalu. Trudno o inną opinię wobec utworów w stylu "Eye of a Hurricane", "Hold On", "Heading For Eternity" albo "World On Fire", które kompletnie nie mają nic wspólnego z albumami Tank nagranymi w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Jeszcze gorzej, że to propozycje, które powielają schematy. Marne kopie utworów zagranych na wstępie albumu. Numery bez historii, pozbawione kopyta, sensu i mocy. W sumie więc kapela, niestroniąca zresztą w przekroju całego krążka od powermetalowych naleciałości, przynajmniej połowę nowego materiału zagrała jakby od niechcenia, na siłę, brnąc w totalne schematy i depcząc mało spopularyzowaną, acz dobrą historię Tank. Dość powiedzieć, że niektóre solówki gitarowe Tuckera i Evansa, zagrane w wymienionych wcześniej utworach wywołują odruch wymiotny. Zdecydowanie nie o to chodziło. Wprawdzie wiarę w tę wersję Tank przywraca jeszcze utwór "Make a Little Time" o fajnych blues’ujących odniesieniach, ale to wszystko na co dziś stać Tuckera i Evansa. Gitarzystów, którzy na "Valley of Tears" kilkukrotnie błysnęli, aczkolwiek niewystarczająco, aby o tym albumie pamiętać za miesiąc albo nawet dwa tygodnie.

Zatem odpowiedź na pytanie postawione na wstępie musi być negatywna. Nowy album Tuckera i Evansa, gitarzystów podających się za współtwórców Tank, ma kilka niezłych momentów, ale na "Valley of Tears" przeważa chaos i poczucie rozczarowania. Gąsienice tego czołgu nie nadają się nawet do ruskiego filmu propagandowego.

Konrad Sebastian Morawski



Jakiś czas temu Rob Halford odpowiadając na zarzuty Gene’a Simmonsa dotyczące obecnej kondycji rocka stwierdził, że „rock nie jest martwy. On żyje, kwitnie i ekscytuje.” Frontman Judas Priest popiera swoje słowa doskonałym „Redeemer Of Souls”, Maideni świeżutkim i apetycznym „The Book of Souls”, zaś Lemmy zaskakuje błyskawicznym i jak zawsze rock’n’rollowym wydawnictwem „Bad Magic”. Do współczesnego blitzkriegu zespołów spod znaku Old Wave of British Heavy Metal dołącza również Tank swoim nieco melancholijnym, lecz zdecydowanie udanym i heavy metalowym „Valley Of Tears”.

Mowa oczywiście o Czołgu prowadzonym przez dwóch gitarzystów z jego oryginalnej załogi, czyli Micka Tuckera oraz Cliffa Evansa, który tworzy równolegle z Tankiem Algy’ego Warda. Spory, która z tych metalowych konserw jest bardziej „trve” pozostawiam fanom każdego ze składów, nie mniej jednak każdy metalhead powinien się ucieszyć, słysząc już pierwsze riffy dobiegające z Doliny Łez.

Krążek wita nas dość prostym i utrzymanym w umiarkowanym tempie 'War Dance’. Punktowe i dokładne kostkowania gitar wspierane przez przyjemnie mruczący, triolowy basik działają niczym wehikuł czasu przenoszący nas w złoty okres popularności NWOBHM. Całość utworu przyprawiona jest halfordowskim wokalem znanego z operowych popisów w DragonForce ZP Thearta. I tutaj ZP należą się ogromne brawa, bo jego power metalowy głos wzmocniony w większości kawałków lekkim delay’em doskonale odnajduje się w oldschoolowych kompozycjach chłopaków z Tanka. Co ciekawe, nad wdrożeniem Thearta w klasyczne klimaty czuwał sam Mick Tucker, który nakłonił go do przewałkowania całej dyskografii Dio oraz Thin Lizzy.

Nawiązania do muzyki legendarnego Ronniego Jamesa Dio możemy także usłyszeć w riffie tytułowej ballady ’Valley Of Tears’, łudząco przypominającym 'We Rock’ z jego solowej płyty „Last In Line”. Klimat i atmosfera „Doliny” przywodzi na myśl maidenowskie 'Paschendale’ i zdecydowanie nadaje się na gigowy hit, do którego piórami co prawda nie potrzepiemy, ale na pewno z kuflami w górze wyśpiewamy gardłowy lament na cześć poległych w heavy metalowym boju braci.

No właśnie – lament i tęskne melodie (jak choćby w kolejnym wałku 'Eye of a Hurricane’) są zarówno największym plusem ale i piętą Achillesową tej płyty. Bo z jednej strony pomaga przenieść się o kilkadziesiąt lat wstecz i poczuć magię wczesno-metalowych czasów (i to we współczesnym miksie), lecz z drugiej w kawałkach z tego albumu brakuje nieco podniosłości Saxona, energii Dio i Sabbathów oraz rozdmuchanej braterskości promowanej przez Manowar. I pomimo faktu, iż treść tekstów jest kwintesencją heavy metalowego snucia opowieści, to zarówno opowiadające o życiu w trasie 'Make a Little Time’ jak i apokaliptyczne 'World on Fire’ są nieco przyćmione wszechobecną melancholią.

Jeżeli chodzi o instrumentarium, to jak zawsze w przypadku duetu Tucker-Evans stoi ono na wysokim poziomie. Sypiące iskrami tremola Micka Tuckera świetnie kontrastują z równymi riffami Evansa (’Hold On’) i toczącymi się za nimi na ciężkich gąsienicach, basowymi liniami Barenda Courboisa (’Heading for Eternity’). Stopa Bobby’ego Schatkovski’ego daje oddychać gitarom, zaś apogeum niesamowitego zgrania i epickości następuje w zamykającym krążek 'One for the Road’, który jest moim zdaniem najlepszym numerem na albumie (sorry ZP!). Jedynym zastrzeżeniem jeżeli chodzi o warstwę instrumentalną czołgistów są nadużywane przez Bobby’ego crashe, które zagłuszają miejscami odbiór z „Doliny”. Dodatkowo sprawę pogarsza miks, w którym pokrętełka ścieżek odpowiedzialnych za talerze niebezpiecznie powędrowały w prawą stronę.

Dla kogo zatem jest nowy album Pancerniaków? Przede wszystkim dla zakopanych w starych winylach heavy metalowców, którzy twierdzą, że kolejne fale coraz to nowych podgatunków ciężkiej muzyki totalnie przykryły NWOBHM. I parafrazując słowa Roba z początku recenzji, heavy metal nie jest martwy, on żyje i pomimo, że nie kwitnie aż tak jak kiedyś, to wciąż potrafi ekscytować. Nie pozostaje więc nic innego Metalowa Braci jak zatrzasnąć dekle, założyć hełmofony i ponownie dać się rozerwać odłamkowo-burzącym wystrzelonym z wciąż sprawnego i groźnego Czołgu.

Materonin



..::TRACK-LIST::..

1. Valley Of Tears
2. War Dance
3. Eye Of A Hurricane
4. Hold On
5. Living A Fantasy
6. Heading For Eternity
7. World On Fire
8. Make A Little Time
9. One For The Road



..::OBSADA::..

Bass Guitar - Barend Courbois
Guitar - Cliff Evans, Mick Tucker
Percussion - Bobby Schottkowski
Vocals - ZP Theart




https://www.youtube.com/watch?v=XbSkkH50dYI



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



To prawdziwa kulturowa kapsuła czasu!
Bohaterstwo, męstwo i klasa są w tym przypadku wszechobecne.
Lektura obowiązkowa!!!



https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=zXXFsiNHC4o



..::OPIS::..

A cult fixture in the ‘80s French heavy metal scene that retroactively grew in legendry, SORTILÈGE defined a unique national style that had equal footing in the NWOBHM, contemporaneous hard rock, and nascent epic metal. Formed in 1981 and releasing a demo and EP over the new two years, it was SORTILÈGE’s 1984 debut album, Métamorphose – also concurrently released in an English-language version as Metamorphosis – that truly introduced the band to worldwide audiences with a wild ‘n’ weird iteration of heavy metal. While that English version made their unique style more palatable (helped in no small part by its release on Steamhammer), it’s arguably the French-language version that defined the SORTILÈGE sound. And so it went with its superior follow-up.

Again released in both French- and English-language versions, SORTILÈGE’s second album is a tour de force of true-metal passion and performance, mysticism and might. Blithely summarized as French romantic twist on Judas Priest’s transition from the ‘70s to the ‘80s – or, rather, spanning Sin After Sin to Defenders of the Faith – the original Larmes de héros was released in that golden year of 1986, harkening to a fantastical place far, far away where hot rockers bloomed into heroic-yet-tragic epics. The English version of Hero’s Tears plainly spells out the path ahead, but the dramatic (and oft-melancholic) vocals of Christian Augustin in his native language truly chill/sizzle the soul: a veritable French Metal God. Not to be outdone, his bandmates create a canvas at once anthemic and narrative; pacing is crucial across Larmes de héros, as more direct power-surges flank the album’s utterly immersive epic songs. And at nine songs across 46 minutes, you feel like you’ve undertaken a hero’s journey – but one not without a monumental amount of headbanging.

Tragically and too fittingly, Larmes de héros would be SORTILÈGE’s final studio album. A number of re-formations would happen over the next couple decades and then fizzle out, but the true SORTILÈGE died with Larmes de héros. Wipe away those hero’s tears, though, for RELICS FROM THE CRYPT at long last resurrects this stone-cold classic for posterity!



..::TRACK-LIST::..

1. La Hargne Des Tordus 4:45
2. Chasse Le Dragon 4:47
3. Le Dernier Des Travaux D'Hercule 3:46
4. Quand Un Aveugle Rêve 6:37
5. Mourir Pour Une Princesse 5:02
6. La Montagne Qui Saigne 5:15
7. Marchand D'Hommes 6:46
8. Messager 4:27
9. La Huitième Couleur De L'Arc-En-Ciel 4:22



..::OBSADA::..

Christian Augustin - vocals
Stéphane Dumont - lead guitar
Didier Demajean - rhythm guitar
Daniel Lapp - bass
Bob Dumont - drums




https://www.youtube.com/watch?v=Ipjsy0_E8V4



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



To prawdziwa kulturowa kapsuła czasu!
Bohaterstwo, męstwo i klasa są w tym przypadku wszechobecne.
Lektura obowiązkowa!!!



https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=zXXFsiNHC4o



..::OPIS::..

A cult fixture in the ‘80s French heavy metal scene that retroactively grew in legendry, SORTILÈGE defined a unique national style that had equal footing in the NWOBHM, contemporaneous hard rock, and nascent epic metal. Formed in 1981 and releasing a demo and EP over the new two years, it was SORTILÈGE’s 1984 debut album, Métamorphose – also concurrently released in an English-language version as Metamorphosis – that truly introduced the band to worldwide audiences with a wild ‘n’ weird iteration of heavy metal. While that English version made their unique style more palatable (helped in no small part by its release on Steamhammer), it’s arguably the French-language version that defined the SORTILÈGE sound. And so it went with its superior follow-up.

Again released in both French- and English-language versions, SORTILÈGE’s second album is a tour de force of true-metal passion and performance, mysticism and might. Blithely summarized as French romantic twist on Judas Priest’s transition from the ‘70s to the ‘80s – or, rather, spanning Sin After Sin to Defenders of the Faith – the original Larmes de héros was released in that golden year of 1986, harkening to a fantastical place far, far away where hot rockers bloomed into heroic-yet-tragic epics. The English version of Hero’s Tears plainly spells out the path ahead, but the dramatic (and oft-melancholic) vocals of Christian Augustin in his native language truly chill/sizzle the soul: a veritable French Metal God. Not to be outdone, his bandmates create a canvas at once anthemic and narrative; pacing is crucial across Larmes de héros, as more direct power-surges flank the album’s utterly immersive epic songs. And at nine songs across 46 minutes, you feel like you’ve undertaken a hero’s journey – but one not without a monumental amount of headbanging.

Tragically and too fittingly, Larmes de héros would be SORTILÈGE’s final studio album. A number of re-formations would happen over the next couple decades and then fizzle out, but the true SORTILÈGE died with Larmes de héros. Wipe away those hero’s tears, though, for RELICS FROM THE CRYPT at long last resurrects this stone-cold classic for posterity!



..::TRACK-LIST::..

1. La Hargne Des Tordus 4:45
2. Chasse Le Dragon 4:47
3. Le Dernier Des Travaux D'Hercule 3:46
4. Quand Un Aveugle Rêve 6:37
5. Mourir Pour Une Princesse 5:02
6. La Montagne Qui Saigne 5:15
7. Marchand D'Hommes 6:46
8. Messager 4:27
9. La Huitième Couleur De L'Arc-En-Ciel 4:22



..::OBSADA::..

Christian Augustin - vocals
Stéphane Dumont - lead guitar
Didier Demajean - rhythm guitar
Daniel Lapp - bass
Bob Dumont - drums




https://www.youtube.com/watch?v=Ipjsy0_E8V4



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Axel Rudi Pell
Album: Risen Symbol
Genre: Melodic-Heavy-Metal
Publisher: Steamhammer
Duration: 00:57:12
Codec: FLAC 24/48
Bitrate: Lossless|WEB-DL
Rip type: tracks


...( TrackList )...

01. The Resurrection (Intro) (1:41)
02. Forever Strong (4:41)
03. Guardian Angel (5:27)
04. Immigrant Song (5:47)
05. Darkest Hour (5:32)
06. Ankhaia (10:09)
07. Hell's On Fire (4:46)
08. Crying In Pain (6:49)
09. Right On Track (4:45)
10. Taken By Storm (7:35)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Whilst the nascent “New Wave Of British Heavy Metal” movement of the late 1970s and early 1980s was raging just across the English Channel, spearheaded by debuts from the likes of Iron Maiden, Saxon and Angel Witch, and in part inspired by well-established bands such as Motorhead and Judas Priest, Belgium was fomenting its own highly influential rock and metal scene.

At its forefront was Belgian heavy metal group Killer.

A power trio founded in 1980 around lead guitarist and vocalist Paul Van Camp, joined by Fat Leo on drums and Spooky on bass guitar and vocals, Killer released their debut “Ready For Hell” on WEA Records, soon finding a cult following at home and abroad. Hailed, not unreasonably, as Belgium’s Motorhead, “Ready For Hell” can sit proudly alongside any NWOBHM debuts of the era, and would in turn be a major influence a few years later on the burgeoning thrash metal of Metallica, Megadeth and Slayer in the early 80s. The bonus tracks on CD1 are ‘From Nine To Five’, ‘Too Wild To Tame’, ‘Crazy Circus’ and ‘Chinese Woman’.

At the end of 1981, Fat Leo was replaced on drums by Double Bear for 1982’s “Wall Of Sound” LP, which saw Killer making a greater impact beyond Belgium, becoming a popular fixture on European festival bills. The bonus track on “Walls Of Sound” is the self-explanatory ‘Walls Of Hell’.

Killer’s management formed the highly influential metal label Mausoleum Records, and unsurprisingly, Killer were a perfect fit for the label, recording the “Shockwaves” LP. Mausoleum would also launch cult Belgian bands such as Ostrogoth, Crossfire, Danger, FN Guns, and Lions Pride, as well as non-Belgian acts Wildfire, Faithful Breath and Warlock, all becoming highly collectable releases. The bonus tracks on “Shockwaves” demonstrate what Killer did best with live versions of ‘Shock Waves’, ‘Scarecrow’, ‘In The Name Of The Law’ and ‘Kleptomania’.

Although the band disbanded in early 1987, with Paul Van Camp releasing his self-titled solo debut the same year, thankfully Spooky and Shorty decided to start Killer again in 1989, but with new drummer Rudy Simmons and a second guitar player, Jan Van Springel. Their fourth album, “Fatal Attraction”, was recorded in Germany and released by Mausoleum Records in 1990, with the band focussing and capitalizing on their popularity in Germany.

Once again, unfortunately, partly due to the growing popularity of grunge, Killer decided to call it a day in 1991, which is where this 4CD collection ends. Killer would, of course, reform later in the decade, and were proud to release their seventh album, “Monsters Of Rock” in 2015, in time to commemorate the band’s 35th Anniversary. But that’s another story...

FOR FANS OF: MOTORHEAD / ACID / NEW WAVE OF BRITISH HEAVY METAL



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Ready For Hell (1981):
1. Ready For Hell
2. Killer
3. Secret Love
4. I Know
5. Rock And Roll Fan
6. Backshooter
7. Laws Are Made To Break
8. It's Too Late
9. Dressed To Kill

Bonus Tracks:
10. From Nine To Five
11. Too Wild To Tame
12. Crazy Circus
13. Chinese Woman



..::OBSADA::..

Guitar, Lead Vocals, Backing Vocals - Shorty
Bass, Lead Vocals, Backing Vocals - Spooky
Drums - Fat Leo




https://www.youtube.com/watch?v=_63O2zBs4Dk



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Whilst the nascent “New Wave Of British Heavy Metal” movement of the late 1970s and early 1980s was raging just across the English Channel, spearheaded by debuts from the likes of Iron Maiden, Saxon and Angel Witch, and in part inspired by well-established bands such as Motorhead and Judas Priest, Belgium was fomenting its own highly influential rock and metal scene.

At its forefront was Belgian heavy metal group Killer.

A power trio founded in 1980 around lead guitarist and vocalist Paul Van Camp, joined by Fat Leo on drums and Spooky on bass guitar and vocals, Killer released their debut “Ready For Hell” on WEA Records, soon finding a cult following at home and abroad. Hailed, not unreasonably, as Belgium’s Motorhead, “Ready For Hell” can sit proudly alongside any NWOBHM debuts of the era, and would in turn be a major influence a few years later on the burgeoning thrash metal of Metallica, Megadeth and Slayer in the early 80s. The bonus tracks on CD1 are ‘From Nine To Five’, ‘Too Wild To Tame’, ‘Crazy Circus’ and ‘Chinese Woman’.

At the end of 1981, Fat Leo was replaced on drums by Double Bear for 1982’s “Wall Of Sound” LP, which saw Killer making a greater impact beyond Belgium, becoming a popular fixture on European festival bills. The bonus track on “Walls Of Sound” is the self-explanatory ‘Walls Of Hell’.

Killer’s management formed the highly influential metal label Mausoleum Records, and unsurprisingly, Killer were a perfect fit for the label, recording the “Shockwaves” LP. Mausoleum would also launch cult Belgian bands such as Ostrogoth, Crossfire, Danger, FN Guns, and Lions Pride, as well as non-Belgian acts Wildfire, Faithful Breath and Warlock, all becoming highly collectable releases. The bonus tracks on “Shockwaves” demonstrate what Killer did best with live versions of ‘Shock Waves’, ‘Scarecrow’, ‘In The Name Of The Law’ and ‘Kleptomania’.

Although the band disbanded in early 1987, with Paul Van Camp releasing his self-titled solo debut the same year, thankfully Spooky and Shorty decided to start Killer again in 1989, but with new drummer Rudy Simmons and a second guitar player, Jan Van Springel. Their fourth album, “Fatal Attraction”, was recorded in Germany and released by Mausoleum Records in 1990, with the band focussing and capitalizing on their popularity in Germany.

Once again, unfortunately, partly due to the growing popularity of grunge, Killer decided to call it a day in 1991, which is where this 4CD collection ends. Killer would, of course, reform later in the decade, and were proud to release their seventh album, “Monsters Of Rock” in 2015, in time to commemorate the band’s 35th Anniversary. But that’s another story...

FOR FANS OF: MOTORHEAD / ACID / NEW WAVE OF BRITISH HEAVY METAL



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Ready For Hell (1981):
1. Ready For Hell
2. Killer
3. Secret Love
4. I Know
5. Rock And Roll Fan
6. Backshooter
7. Laws Are Made To Break
8. It's Too Late
9. Dressed To Kill

Bonus Tracks:
10. From Nine To Five
11. Too Wild To Tame
12. Crazy Circus
13. Chinese Woman




Guitar, Lead Vocals, Backing Vocals - Shorty
Bass, Lead Vocals, Backing Vocals - Spooky
Drums - Fat Leo




https://www.youtube.com/watch?v=_63O2zBs4Dk



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Dla mnie absolutnie mistrzowskie połączenie hard rocka i heavy metalu z porywającymi gitarami i boskim wokalem.
Wszystko na tym albumie jest po prostu idealne!

Wydanie krążka z 1978 w dobrym stanie to wydatek ok 1500 baksów...
Oczywiście o ile się takowy upoluje...



Now THIS is a pleasant surprise! This band, Sorcery, was not always the weak force that they were on “Till’ Death Do We Part”. Here, they show that with a different style and singer, they can become an excellent band.

On this album, Sorcery’s classic rock sound is very present as you hear many sections reminiscent of Deep Purple and similar artists. Heavy metal is mixed with this classic sound, and the result is fabulous. Once you hear the band ripping away at fast, heavy tempos alongside the Purple riffs and Zeppelin drumming, you’ll know what I mean.

Most of the album is made up of NWOBHM/hard rock songs, that all include excellent soloing and melodies. A few beautiful ballads are present as well, one even clocking at over twelve minutes.

As for the band we have a 70’s rock sounding singer, a heavy and audible bassist, a 70’s drummer, (Yes, more 70’s) and an AMAZING guitarist. Seriously, this guy is incredible! Every song on here is filled with his phenomenal guitar solos, which range from a classic hard rock sound to a beautiful and intense style on the ballads. When listening through this album, the guitarist’ skill is what truly struck me.

If you’ve only listened to the second album, do not give up hope! This is much better, and manages to pretty incredible, especially for the time. This is an album that both classic rock lovers and metalheads can easily get into. If you can find this, then I definitely recommend it for you.

Edward The Great



..::TRACK-LIST::..

1. Arachnid (The Dark King)
2. Fly The Sky
3. Sugar Sweet Lady
4. Last Good-Bye
5. Slippin' Away (For K.E.R.)
6. Snowshit
7. Airborne
8. Sorcerer
9. Schitzoid
10. Wicked Head - No Place To Hide (Wiicked Head Bonus)
11. Wicked Head - Save Rock And Roll (Wiicked Head Bonus)

Bonus tracks 10 & 11 by Wicked Head recorded in 1983, credits taken from liner notes.



..::OBSADA::..

Producer, Vocals, Lead Guitar, Guitar [Guitars], Bass, Synthesizer, Percussion - Kirk Bryk
Bass - Dave Maycroft
Lead Vocals, Harmony Vocals - Tim Barrett
Guitar [Guitars] - Paul Koster
Drums - Kieran Hoening




https://www.youtube.com/watch?v=zI_mqnlOTJc



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Dla mnie absolutnie mistrzowskie połączenie hard rocka i heavy metalu z porywającymi gitarami i boskim wokalem.
Wszystko na tym albumie jest po prostu idealne!

Wydanie krążka z 1978 w dobrym stanie to wydatek ok 1500 baksów...
Oczywiście o ile się takowy upoluje...



Now THIS is a pleasant surprise! This band, Sorcery, was not always the weak force that they were on “Till’ Death Do We Part”. Here, they show that with a different style and singer, they can become an excellent band.

On this album, Sorcery’s classic rock sound is very present as you hear many sections reminiscent of Deep Purple and similar artists. Heavy metal is mixed with this classic sound, and the result is fabulous. Once you hear the band ripping away at fast, heavy tempos alongside the Purple riffs and Zeppelin drumming, you’ll know what I mean.

Most of the album is made up of NWOBHM/hard rock songs, that all include excellent soloing and melodies. A few beautiful ballads are present as well, one even clocking at over twelve minutes.

As for the band we have a 70’s rock sounding singer, a heavy and audible bassist, a 70’s drummer, (Yes, more 70’s) and an AMAZING guitarist. Seriously, this guy is incredible! Every song on here is filled with his phenomenal guitar solos, which range from a classic hard rock sound to a beautiful and intense style on the ballads. When listening through this album, the guitarist’ skill is what truly struck me.

If you’ve only listened to the second album, do not give up hope! This is much better, and manages to pretty incredible, especially for the time. This is an album that both classic rock lovers and metalheads can easily get into. If you can find this, then I definitely recommend it for you.

Edward The Great



..::TRACK-LIST::..

1. Arachnid (The Dark King)
2. Fly The Sky
3. Sugar Sweet Lady
4. Last Good-Bye
5. Slippin' Away (For K.E.R.)
6. Snowshit
7. Airborne
8. Sorcerer
9. Schitzoid
10. Wicked Head - No Place To Hide (Wiicked Head Bonus)
11. Wicked Head - Save Rock And Roll (Wiicked Head Bonus)

Bonus tracks 10 & 11 by Wicked Head recorded in 1983, credits taken from liner notes.



..::OBSADA::..

Producer, Vocals, Lead Guitar, Guitar [Guitars], Bass, Synthesizer, Percussion - Kirk Bryk
Bass - Dave Maycroft
Lead Vocals, Harmony Vocals - Tim Barrett
Guitar [Guitars] - Paul Koster
Drums - Kieran Hoening




https://www.youtube.com/watch?v=zI_mqnlOTJc



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

As time passes, many bands decide to just repeat the formulas of success and keep releasing the same stuff, just with different names. This is where Secret Sphere seems to separate from the traditional italian power metal. The first glimpse was in "A Time Never Come", their previous release. Despite the bombastic style there were a lot of progressive elements mixed in the typical "epic" wave and the lyrical work helped a lot to move away a bit from the fantasy/dragon-themed stuff with a moving and dreamy story.

Here is where Secret Sphere started to turn into a progressive metal band with some of the speed of the typical italian power metal bands. The double bass is still there in most songs, also the keyboards delivering fast and nice melodies. However, the most noticeable change is in the guitars as they play heavier than before and also try to acquire their own style instead of just throwing away some random or generic riffs.

The fantasy is gone and even though the first song starts out with violins that could make you think the opposite, soon the guitars kick in and you forget about any signs of "epicness" or dragons. This is a voyage across several songs involving feelings, emotions, love, society, etc.

By the way, it's not something for everyone's taste. Probably most people may hate the lyrical route Secret Sphere took but, at least in "Scent of Human Desire", it serves its purpose: a series of wonderings and questions about humanity's way of feeling and living. Most of the album flows efficiently (there are some female vocal guests spread across several songs that help ensuring the "emotions-feelings" thing mentioned to be an important part) but it ends too quickly despite the 53 mins length.

Ok, after the flowers and praising let's go to the critics. The album has two flaws. Bad ones to speak truthfully:
1) "Virgin Street 69": I'm not a fan of track-by-track reviews but I pinpoint this song because it's terrible. In the same vein of the "stupid" songs of Helloween or some of the worst or most idiotic songs of Edguy, this is just out of place here and it's sadly in the middle of songs that are way better in all aspects. They included some female "moanings" (supossedly in a attempt to express the lust, orgasms or whatever they were thinking...) but the whole song, lyrics and that stupid sample make this one the weakest song of the album, also lowering the global score.
2) The last track is a deceiver. Ok, why this? I understand that is the second part of the previous song (which implies it's still the epic one) but it doesn't last 8 minutes. Again, as it happens with many bands, they do a song that is 5 mins length, put a minute or two of silence and then kick in with some idiocy as a closer, "hidden track" or some sort of "bonus". Here they feature a retarded tune that reminds me to the beginning of Mr. Sandman but comparing that piece with Blind Guardian is insultive.

Thus, that pair of things are the ones that forced me to lower the score to an album that is fantastic, progressive... and catchy, as these guys like to promote.

Try it. Secret Sphere deserves some credit for their efforts to move away from the stereotyped italian power metal scene.

Observer



..::TRACK-LIST::..

1. Rain
2. Still Here
3. 1000 Eyes Show
4. More Than Simple Emotions
5. Surrounding
6. Desire
7. Virgin Street 69
8. Runaway Train
9. Scent Of A Woman
10. Life Part 1 - Walking Through The Dawn
11. Life Part 2 - Daylight

Bonus Track:
12. Kings Of Metal (Manowar cover)



..::OBSADA::..

Ramon Messina - Vocals
Antonio Agate - Keyboards
Aldo Lonobile - Lead Guitars
Paolo Gianotti - Guitars
Andrea Buratto - Bass
Luca Cartasegna - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=g2vgxajIlr0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

As time passes, many bands decide to just repeat the formulas of success and keep releasing the same stuff, just with different names. This is where Secret Sphere seems to separate from the traditional italian power metal. The first glimpse was in "A Time Never Come", their previous release. Despite the bombastic style there were a lot of progressive elements mixed in the typical "epic" wave and the lyrical work helped a lot to move away a bit from the fantasy/dragon-themed stuff with a moving and dreamy story.

Here is where Secret Sphere started to turn into a progressive metal band with some of the speed of the typical italian power metal bands. The double bass is still there in most songs, also the keyboards delivering fast and nice melodies. However, the most noticeable change is in the guitars as they play heavier than before and also try to acquire their own style instead of just throwing away some random or generic riffs.

The fantasy is gone and even though the first song starts out with violins that could make you think the opposite, soon the guitars kick in and you forget about any signs of "epicness" or dragons. This is a voyage across several songs involving feelings, emotions, love, society, etc.

By the way, it's not something for everyone's taste. Probably most people may hate the lyrical route Secret Sphere took but, at least in "Scent of Human Desire", it serves its purpose: a series of wonderings and questions about humanity's way of feeling and living. Most of the album flows efficiently (there are some female vocal guests spread across several songs that help ensuring the "emotions-feelings" thing mentioned to be an important part) but it ends too quickly despite the 53 mins length.

Ok, after the flowers and praising let's go to the critics. The album has two flaws. Bad ones to speak truthfully:
1) "Virgin Street 69": I'm not a fan of track-by-track reviews but I pinpoint this song because it's terrible. In the same vein of the "stupid" songs of Helloween or some of the worst or most idiotic songs of Edguy, this is just out of place here and it's sadly in the middle of songs that are way better in all aspects. They included some female "moanings" (supossedly in a attempt to express the lust, orgasms or whatever they were thinking...) but the whole song, lyrics and that stupid sample make this one the weakest song of the album, also lowering the global score.
2) The last track is a deceiver. Ok, why this? I understand that is the second part of the previous song (which implies it's still the epic one) but it doesn't last 8 minutes. Again, as it happens with many bands, they do a song that is 5 mins length, put a minute or two of silence and then kick in with some idiocy as a closer, "hidden track" or some sort of "bonus". Here they feature a retarded tune that reminds me to the beginning of Mr. Sandman but comparing that piece with Blind Guardian is insultive.

Thus, that pair of things are the ones that forced me to lower the score to an album that is fantastic, progressive... and catchy, as these guys like to promote.

Try it. Secret Sphere deserves some credit for their efforts to move away from the stereotyped italian power metal scene.

Observer



..::TRACK-LIST::..

1. Rain
2. Still Here
3. 1000 Eyes Show
4. More Than Simple Emotions
5. Surrounding
6. Desire
7. Virgin Street 69
8. Runaway Train
9. Scent Of A Woman
10. Life Part 1 - Walking Through The Dawn
11. Life Part 2 - Daylight

Bonus Track:
12. Kings Of Metal (Manowar cover)



..::OBSADA::..

Ramon Messina - Vocals
Antonio Agate - Keyboards
Aldo Lonobile - Lead Guitars
Paolo Gianotti - Guitars
Andrea Buratto - Bass
Luca Cartasegna - Drums




https://www.youtube.com/watch?v=g2vgxajIlr0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Czy ten heavymetalowy czołg jeszcze jeździ na swoich gąsienicach?

Patrząc na oryginalny skład londyńskiej kapeli Tank, a także mając na uwadze liczne perypetie z roszadami w zespole, wreszcie też jego nieregularny status w ostatnich latach, trudno właściwie odgadnąć, kto w tym obozie nagrywa kolejne albumy. Z jednej strony swoją aktywność mocno akcentuje twórca Tank, czyli Algy Ward, zaś z drugiej zasłużeni dla kapeli gitarzyści Mick Tucker i Cliff Evans robią swoje płyty. Wszystko ukazuje się pod szyldem Tank - równolegle i w atmosferze kłótni, wywołując dezorientację wśród fanów nieśledzących kolejnych namiętności w kontaktach pomiędzy londyńskimi muzykami.

Tak oto album zatytułowany "Valley of Tears" jest dziełem Tuckera i Evansa, których w studio wsparli wokalista ZP Theart, basista Barend Courbois i perkusista Bobby Schottkowski. Krążek zawiera w sumie dziewięć utworów utrzymanych w stylu, który dość niezgrabnie próbuje łączyć klasykę NWOBHM z nowoczesnymi wariacjami na temat heavy metalu. Tu i ówdzie znalazło się też miejsce na power metal. W sumie jednak klasyki na "Valley of Tears" jest jak na lekarstwo, a zestaw w miarę niezłych kompozycji zamykają utwór tytułowy oraz następujący tuż po nim galopujący zadzior w stylu "War Dance", a także chyba przypadkowo wplecione w tracklistę garażowe zjazdy w "Living a Fantasy" i kapitalne sekcje instrumentalne pod postacią "One For The Road". To w tych numerach Tucker i Evans potrafią zaciekawić poszukiwaczy przynajmniej zrębów esencjonalnego NWOBHM, a zarazem zaprezentować serię porządnych wypuszczeń i solówek gitarowych. Tu również irytująca powermetalowa maniera południowoafrykańskiego wokalisty ZP Thearta nie jest w stanie odciągnąć od klimatycznych motywów przewodnich. Dobrze też radzi sobie bębniarz Bobby Schottkowski (szczególnie w "Living a Fantasy").

Inna sprawa, że "Valley of Tears" próbuje też nabić w butelkę fanów klasycznego heavy metalu. Trudno o inną opinię wobec utworów w stylu "Eye of a Hurricane", "Hold On", "Heading For Eternity" albo "World On Fire", które kompletnie nie mają nic wspólnego z albumami Tank nagranymi w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Jeszcze gorzej, że to propozycje, które powielają schematy. Marne kopie utworów zagranych na wstępie albumu. Numery bez historii, pozbawione kopyta, sensu i mocy. W sumie więc kapela, niestroniąca zresztą w przekroju całego krążka od powermetalowych naleciałości, przynajmniej połowę nowego materiału zagrała jakby od niechcenia, na siłę, brnąc w totalne schematy i depcząc mało spopularyzowaną, acz dobrą historię Tank. Dość powiedzieć, że niektóre solówki gitarowe Tuckera i Evansa, zagrane w wymienionych wcześniej utworach wywołują odruch wymiotny. Zdecydowanie nie o to chodziło. Wprawdzie wiarę w tę wersję Tank przywraca jeszcze utwór "Make a Little Time" o fajnych blues’ujących odniesieniach, ale to wszystko na co dziś stać Tuckera i Evansa. Gitarzystów, którzy na "Valley of Tears" kilkukrotnie błysnęli, aczkolwiek niewystarczająco, aby o tym albumie pamiętać za miesiąc albo nawet dwa tygodnie.

Zatem odpowiedź na pytanie postawione na wstępie musi być negatywna. Nowy album Tuckera i Evansa, gitarzystów podających się za współtwórców Tank, ma kilka niezłych momentów, ale na "Valley of Tears" przeważa chaos i poczucie rozczarowania. Gąsienice tego czołgu nie nadają się nawet do ruskiego filmu propagandowego.

Konrad Sebastian Morawski



Jakiś czas temu Rob Halford odpowiadając na zarzuty Gene’a Simmonsa dotyczące obecnej kondycji rocka stwierdził, że „rock nie jest martwy. On żyje, kwitnie i ekscytuje.” Frontman Judas Priest popiera swoje słowa doskonałym „Redeemer Of Souls”, Maideni świeżutkim i apetycznym „The Book of Souls”, zaś Lemmy zaskakuje błyskawicznym i jak zawsze rock’n’rollowym wydawnictwem „Bad Magic”. Do współczesnego blitzkriegu zespołów spod znaku Old Wave of British Heavy Metal dołącza również Tank swoim nieco melancholijnym, lecz zdecydowanie udanym i heavy metalowym „Valley Of Tears”.

Mowa oczywiście o Czołgu prowadzonym przez dwóch gitarzystów z jego oryginalnej załogi, czyli Micka Tuckera oraz Cliffa Evansa, który tworzy równolegle z Tankiem Algy’ego Warda. Spory, która z tych metalowych konserw jest bardziej „trve” pozostawiam fanom każdego ze składów, nie mniej jednak każdy metalhead powinien się ucieszyć, słysząc już pierwsze riffy dobiegające z Doliny Łez.

Krążek wita nas dość prostym i utrzymanym w umiarkowanym tempie 'War Dance’. Punktowe i dokładne kostkowania gitar wspierane przez przyjemnie mruczący, triolowy basik działają niczym wehikuł czasu przenoszący nas w złoty okres popularności NWOBHM. Całość utworu przyprawiona jest halfordowskim wokalem znanego z operowych popisów w DragonForce ZP Thearta. I tutaj ZP należą się ogromne brawa, bo jego power metalowy głos wzmocniony w większości kawałków lekkim delay’em doskonale odnajduje się w oldschoolowych kompozycjach chłopaków z Tanka. Co ciekawe, nad wdrożeniem Thearta w klasyczne klimaty czuwał sam Mick Tucker, który nakłonił go do przewałkowania całej dyskografii Dio oraz Thin Lizzy.

Nawiązania do muzyki legendarnego Ronniego Jamesa Dio możemy także usłyszeć w riffie tytułowej ballady ’Valley Of Tears’, łudząco przypominającym 'We Rock’ z jego solowej płyty „Last In Line”. Klimat i atmosfera „Doliny” przywodzi na myśl maidenowskie 'Paschendale’ i zdecydowanie nadaje się na gigowy hit, do którego piórami co prawda nie potrzepiemy, ale na pewno z kuflami w górze wyśpiewamy gardłowy lament na cześć poległych w heavy metalowym boju braci.

No właśnie – lament i tęskne melodie (jak choćby w kolejnym wałku 'Eye of a Hurricane’) są zarówno największym plusem ale i piętą Achillesową tej płyty. Bo z jednej strony pomaga przenieść się o kilkadziesiąt lat wstecz i poczuć magię wczesno-metalowych czasów (i to we współczesnym miksie), lecz z drugiej w kawałkach z tego albumu brakuje nieco podniosłości Saxona, energii Dio i Sabbathów oraz rozdmuchanej braterskości promowanej przez Manowar. I pomimo faktu, iż treść tekstów jest kwintesencją heavy metalowego snucia opowieści, to zarówno opowiadające o życiu w trasie 'Make a Little Time’ jak i apokaliptyczne 'World on Fire’ są nieco przyćmione wszechobecną melancholią.

Jeżeli chodzi o instrumentarium, to jak zawsze w przypadku duetu Tucker-Evans stoi ono na wysokim poziomie. Sypiące iskrami tremola Micka Tuckera świetnie kontrastują z równymi riffami Evansa (’Hold On’) i toczącymi się za nimi na ciężkich gąsienicach, basowymi liniami Barenda Courboisa (’Heading for Eternity’). Stopa Bobby’ego Schatkovski’ego daje oddychać gitarom, zaś apogeum niesamowitego zgrania i epickości następuje w zamykającym krążek 'One for the Road’, który jest moim zdaniem najlepszym numerem na albumie (sorry ZP!). Jedynym zastrzeżeniem jeżeli chodzi o warstwę instrumentalną czołgistów są nadużywane przez Bobby’ego crashe, które zagłuszają miejscami odbiór z „Doliny”. Dodatkowo sprawę pogarsza miks, w którym pokrętełka ścieżek odpowiedzialnych za talerze niebezpiecznie powędrowały w prawą stronę.

Dla kogo zatem jest nowy album Pancerniaków? Przede wszystkim dla zakopanych w starych winylach heavy metalowców, którzy twierdzą, że kolejne fale coraz to nowych podgatunków ciężkiej muzyki totalnie przykryły NWOBHM. I parafrazując słowa Roba z początku recenzji, heavy metal nie jest martwy, on żyje i pomimo, że nie kwitnie aż tak jak kiedyś, to wciąż potrafi ekscytować. Nie pozostaje więc nic innego Metalowa Braci jak zatrzasnąć dekle, założyć hełmofony i ponownie dać się rozerwać odłamkowo-burzącym wystrzelonym z wciąż sprawnego i groźnego Czołgu.

Materonin



..::TRACK-LIST::..

1. Valley Of Tears
2. War Dance
3. Eye Of A Hurricane
4. Hold On
5. Living A Fantasy
6. Heading For Eternity
7. World On Fire
8. Make A Little Time
9. One For The Road



..::OBSADA::..

Bass Guitar - Barend Courbois
Guitar - Cliff Evans, Mick Tucker
Percussion - Bobby Schottkowski
Vocals - ZP Theart




https://www.youtube.com/watch?v=XbSkkH50dYI



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



..::OPIS::..

Czy ten heavymetalowy czołg jeszcze jeździ na swoich gąsienicach?

Patrząc na oryginalny skład londyńskiej kapeli Tank, a także mając na uwadze liczne perypetie z roszadami w zespole, wreszcie też jego nieregularny status w ostatnich latach, trudno właściwie odgadnąć, kto w tym obozie nagrywa kolejne albumy. Z jednej strony swoją aktywność mocno akcentuje twórca Tank, czyli Algy Ward, zaś z drugiej zasłużeni dla kapeli gitarzyści Mick Tucker i Cliff Evans robią swoje płyty. Wszystko ukazuje się pod szyldem Tank - równolegle i w atmosferze kłótni, wywołując dezorientację wśród fanów nieśledzących kolejnych namiętności w kontaktach pomiędzy londyńskimi muzykami.

Tak oto album zatytułowany "Valley of Tears" jest dziełem Tuckera i Evansa, których w studio wsparli wokalista ZP Theart, basista Barend Courbois i perkusista Bobby Schottkowski. Krążek zawiera w sumie dziewięć utworów utrzymanych w stylu, który dość niezgrabnie próbuje łączyć klasykę NWOBHM z nowoczesnymi wariacjami na temat heavy metalu. Tu i ówdzie znalazło się też miejsce na power metal. W sumie jednak klasyki na "Valley of Tears" jest jak na lekarstwo, a zestaw w miarę niezłych kompozycji zamykają utwór tytułowy oraz następujący tuż po nim galopujący zadzior w stylu "War Dance", a także chyba przypadkowo wplecione w tracklistę garażowe zjazdy w "Living a Fantasy" i kapitalne sekcje instrumentalne pod postacią "One For The Road". To w tych numerach Tucker i Evans potrafią zaciekawić poszukiwaczy przynajmniej zrębów esencjonalnego NWOBHM, a zarazem zaprezentować serię porządnych wypuszczeń i solówek gitarowych. Tu również irytująca powermetalowa maniera południowoafrykańskiego wokalisty ZP Thearta nie jest w stanie odciągnąć od klimatycznych motywów przewodnich. Dobrze też radzi sobie bębniarz Bobby Schottkowski (szczególnie w "Living a Fantasy").

Inna sprawa, że "Valley of Tears" próbuje też nabić w butelkę fanów klasycznego heavy metalu. Trudno o inną opinię wobec utworów w stylu "Eye of a Hurricane", "Hold On", "Heading For Eternity" albo "World On Fire", które kompletnie nie mają nic wspólnego z albumami Tank nagranymi w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Jeszcze gorzej, że to propozycje, które powielają schematy. Marne kopie utworów zagranych na wstępie albumu. Numery bez historii, pozbawione kopyta, sensu i mocy. W sumie więc kapela, niestroniąca zresztą w przekroju całego krążka od powermetalowych naleciałości, przynajmniej połowę nowego materiału zagrała jakby od niechcenia, na siłę, brnąc w totalne schematy i depcząc mało spopularyzowaną, acz dobrą historię Tank. Dość powiedzieć, że niektóre solówki gitarowe Tuckera i Evansa, zagrane w wymienionych wcześniej utworach wywołują odruch wymiotny. Zdecydowanie nie o to chodziło. Wprawdzie wiarę w tę wersję Tank przywraca jeszcze utwór "Make a Little Time" o fajnych blues’ujących odniesieniach, ale to wszystko na co dziś stać Tuckera i Evansa. Gitarzystów, którzy na "Valley of Tears" kilkukrotnie błysnęli, aczkolwiek niewystarczająco, aby o tym albumie pamiętać za miesiąc albo nawet dwa tygodnie.

Zatem odpowiedź na pytanie postawione na wstępie musi być negatywna. Nowy album Tuckera i Evansa, gitarzystów podających się za współtwórców Tank, ma kilka niezłych momentów, ale na "Valley of Tears" przeważa chaos i poczucie rozczarowania. Gąsienice tego czołgu nie nadają się nawet do ruskiego filmu propagandowego.

Konrad Sebastian Morawski



Jakiś czas temu Rob Halford odpowiadając na zarzuty Gene’a Simmonsa dotyczące obecnej kondycji rocka stwierdził, że „rock nie jest martwy. On żyje, kwitnie i ekscytuje.” Frontman Judas Priest popiera swoje słowa doskonałym „Redeemer Of Souls”, Maideni świeżutkim i apetycznym „The Book of Souls”, zaś Lemmy zaskakuje błyskawicznym i jak zawsze rock’n’rollowym wydawnictwem „Bad Magic”. Do współczesnego blitzkriegu zespołów spod znaku Old Wave of British Heavy Metal dołącza również Tank swoim nieco melancholijnym, lecz zdecydowanie udanym i heavy metalowym „Valley Of Tears”.

Mowa oczywiście o Czołgu prowadzonym przez dwóch gitarzystów z jego oryginalnej załogi, czyli Micka Tuckera oraz Cliffa Evansa, który tworzy równolegle z Tankiem Algy’ego Warda. Spory, która z tych metalowych konserw jest bardziej „trve” pozostawiam fanom każdego ze składów, nie mniej jednak każdy metalhead powinien się ucieszyć, słysząc już pierwsze riffy dobiegające z Doliny Łez.

Krążek wita nas dość prostym i utrzymanym w umiarkowanym tempie 'War Dance’. Punktowe i dokładne kostkowania gitar wspierane przez przyjemnie mruczący, triolowy basik działają niczym wehikuł czasu przenoszący nas w złoty okres popularności NWOBHM. Całość utworu przyprawiona jest halfordowskim wokalem znanego z operowych popisów w DragonForce ZP Thearta. I tutaj ZP należą się ogromne brawa, bo jego power metalowy głos wzmocniony w większości kawałków lekkim delay’em doskonale odnajduje się w oldschoolowych kompozycjach chłopaków z Tanka. Co ciekawe, nad wdrożeniem Thearta w klasyczne klimaty czuwał sam Mick Tucker, który nakłonił go do przewałkowania całej dyskografii Dio oraz Thin Lizzy.

Nawiązania do muzyki legendarnego Ronniego Jamesa Dio możemy także usłyszeć w riffie tytułowej ballady ’Valley Of Tears’, łudząco przypominającym 'We Rock’ z jego solowej płyty „Last In Line”. Klimat i atmosfera „Doliny” przywodzi na myśl maidenowskie 'Paschendale’ i zdecydowanie nadaje się na gigowy hit, do którego piórami co prawda nie potrzepiemy, ale na pewno z kuflami w górze wyśpiewamy gardłowy lament na cześć poległych w heavy metalowym boju braci.

No właśnie – lament i tęskne melodie (jak choćby w kolejnym wałku 'Eye of a Hurricane’) są zarówno największym plusem ale i piętą Achillesową tej płyty. Bo z jednej strony pomaga przenieść się o kilkadziesiąt lat wstecz i poczuć magię wczesno-metalowych czasów (i to we współczesnym miksie), lecz z drugiej w kawałkach z tego albumu brakuje nieco podniosłości Saxona, energii Dio i Sabbathów oraz rozdmuchanej braterskości promowanej przez Manowar. I pomimo faktu, iż treść tekstów jest kwintesencją heavy metalowego snucia opowieści, to zarówno opowiadające o życiu w trasie 'Make a Little Time’ jak i apokaliptyczne 'World on Fire’ są nieco przyćmione wszechobecną melancholią.

Jeżeli chodzi o instrumentarium, to jak zawsze w przypadku duetu Tucker-Evans stoi ono na wysokim poziomie. Sypiące iskrami tremola Micka Tuckera świetnie kontrastują z równymi riffami Evansa (’Hold On’) i toczącymi się za nimi na ciężkich gąsienicach, basowymi liniami Barenda Courboisa (’Heading for Eternity’). Stopa Bobby’ego Schatkovski’ego daje oddychać gitarom, zaś apogeum niesamowitego zgrania i epickości następuje w zamykającym krążek 'One for the Road’, który jest moim zdaniem najlepszym numerem na albumie (sorry ZP!). Jedynym zastrzeżeniem jeżeli chodzi o warstwę instrumentalną czołgistów są nadużywane przez Bobby’ego crashe, które zagłuszają miejscami odbiór z „Doliny”. Dodatkowo sprawę pogarsza miks, w którym pokrętełka ścieżek odpowiedzialnych za talerze niebezpiecznie powędrowały w prawą stronę.

Dla kogo zatem jest nowy album Pancerniaków? Przede wszystkim dla zakopanych w starych winylach heavy metalowców, którzy twierdzą, że kolejne fale coraz to nowych podgatunków ciężkiej muzyki totalnie przykryły NWOBHM. I parafrazując słowa Roba z początku recenzji, heavy metal nie jest martwy, on żyje i pomimo, że nie kwitnie aż tak jak kiedyś, to wciąż potrafi ekscytować. Nie pozostaje więc nic innego Metalowa Braci jak zatrzasnąć dekle, założyć hełmofony i ponownie dać się rozerwać odłamkowo-burzącym wystrzelonym z wciąż sprawnego i groźnego Czołgu.

Materonin



..::TRACK-LIST::..

1. Valley Of Tears
2. War Dance
3. Eye Of A Hurricane
4. Hold On
5. Living A Fantasy
6. Heading For Eternity
7. World On Fire
8. Make A Little Time
9. One For The Road



..::OBSADA::..

Bass Guitar - Barend Courbois
Guitar - Cliff Evans, Mick Tucker
Percussion - Bobby Schottkowski
Vocals - ZP Theart




https://www.youtube.com/watch?v=XbSkkH50dYI



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



To prawdziwa kulturowa kapsuła czasu!
Bohaterstwo, męstwo i klasa są w tym przypadku wszechobecne.
Lektura obowiązkowa!!!



https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=zXXFsiNHC4o



...( Opis )...

A cult fixture in the ‘80s French heavy metal scene that retroactively grew in legendry, SORTILÈGE defined a unique national style that had equal footing in the NWOBHM, contemporaneous hard rock, and nascent epic metal. Formed in 1981 and releasing a demo and EP over the new two years, it was SORTILÈGE’s 1984 debut album, Métamorphose – also concurrently released in an English-language version as Metamorphosis – that truly introduced the band to worldwide audiences with a wild ‘n’ weird iteration of heavy metal. While that English version made their unique style more palatable (helped in no small part by its release on Steamhammer), it’s arguably the French-language version that defined the SORTILÈGE sound. And so it went with its superior follow-up.

Again released in both French- and English-language versions, SORTILÈGE’s second album is a tour de force of true-metal passion and performance, mysticism and might. Blithely summarized as French romantic twist on Judas Priest’s transition from the ‘70s to the ‘80s – or, rather, spanning Sin After Sin to Defenders of the Faith – the original Larmes de héros was released in that golden year of 1986, harkening to a fantastical place far, far away where hot rockers bloomed into heroic-yet-tragic epics. The English version of Hero’s Tears plainly spells out the path ahead, but the dramatic (and oft-melancholic) vocals of Christian Augustin in his native language truly chill/sizzle the soul: a veritable French Metal God. Not to be outdone, his bandmates create a canvas at once anthemic and narrative; pacing is crucial across Larmes de héros, as more direct power-surges flank the album’s utterly immersive epic songs. And at nine songs across 46 minutes, you feel like you’ve undertaken a hero’s journey – but one not without a monumental amount of headbanging.

Tragically and too fittingly, Larmes de héros would be SORTILÈGE’s final studio album. A number of re-formations would happen over the next couple decades and then fizzle out, but the true SORTILÈGE died with Larmes de héros. Wipe away those hero’s tears, though, for RELICS FROM THE CRYPT at long last resurrects this stone-cold classic for posterity!



...( TrackList )...

1. La Hargne Des Tordus  4:45
2. Chasse Le Dragon  4:47
3. Le Dernier Des Travaux D'Hercule  3:46
4. Quand Un Aveugle Rêve  6:37
5. Mourir Pour Une Princesse  5:02
6. La Montagne Qui Saigne  5:15
7. Marchand D'Hommes  6:46
8. Messager  4:27
9. La Huitième Couleur De L'Arc-En-Ciel  4:22



...( Obsada )...

Christian Augustin - vocals
Stéphane Dumont - lead guitar
Didier Demajean - rhythm guitar
Daniel Lapp - bass
Bob Dumont - drums




https://www.youtube.com/watch?v=Ipjsy0_E8V4



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



To prawdziwa kulturowa kapsuła czasu!
Bohaterstwo, męstwo i klasa są w tym przypadku wszechobecne.
Lektura obowiązkowa!!!



https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=zXXFsiNHC4o



...( Opis )...

A cult fixture in the ‘80s French heavy metal scene that retroactively grew in legendry, SORTILÈGE defined a unique national style that had equal footing in the NWOBHM, contemporaneous hard rock, and nascent epic metal. Formed in 1981 and releasing a demo and EP over the new two years, it was SORTILÈGE’s 1984 debut album, Métamorphose – also concurrently released in an English-language version as Metamorphosis – that truly introduced the band to worldwide audiences with a wild ‘n’ weird iteration of heavy metal. While that English version made their unique style more palatable (helped in no small part by its release on Steamhammer), it’s arguably the French-language version that defined the SORTILÈGE sound. And so it went with its superior follow-up.

Again released in both French- and English-language versions, SORTILÈGE’s second album is a tour de force of true-metal passion and performance, mysticism and might. Blithely summarized as French romantic twist on Judas Priest’s transition from the ‘70s to the ‘80s – or, rather, spanning Sin After Sin to Defenders of the Faith – the original Larmes de héros was released in that golden year of 1986, harkening to a fantastical place far, far away where hot rockers bloomed into heroic-yet-tragic epics. The English version of Hero’s Tears plainly spells out the path ahead, but the dramatic (and oft-melancholic) vocals of Christian Augustin in his native language truly chill/sizzle the soul: a veritable French Metal God. Not to be outdone, his bandmates create a canvas at once anthemic and narrative; pacing is crucial across Larmes de héros, as more direct power-surges flank the album’s utterly immersive epic songs. And at nine songs across 46 minutes, you feel like you’ve undertaken a hero’s journey – but one not without a monumental amount of headbanging.

Tragically and too fittingly, Larmes de héros would be SORTILÈGE’s final studio album. A number of re-formations would happen over the next couple decades and then fizzle out, but the true SORTILÈGE died with Larmes de héros. Wipe away those hero’s tears, though, for RELICS FROM THE CRYPT at long last resurrects this stone-cold classic for posterity!



...( TrackList )...

1. La Hargne Des Tordus  4:45
2. Chasse Le Dragon  4:47
3. Le Dernier Des Travaux D'Hercule  3:46
4. Quand Un Aveugle Rêve  6:37
5. Mourir Pour Une Princesse  5:02
6. La Montagne Qui Saigne  5:15
7. Marchand D'Hommes  6:46
8. Messager  4:27
9. La Huitième Couleur De L'Arc-En-Ciel  4:22



...( Obsada )...

Christian Augustin - vocals
Stéphane Dumont - lead guitar
Didier Demajean - rhythm guitar
Daniel Lapp - bass
Bob Dumont - drums




https://www.youtube.com/watch?v=Ipjsy0_E8V4



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Witherfall
Title: Sounds Of The Forgotten
Year: 2024
Genre: Progressive, Heavy-Metal, Power-Metal
Publisher (label): DeathWave Records
Duration: 00:54:58
Format/Codec: FLAC
Rip type: Tracks
Audio bitrate: Lossless
Bit depth: 24 Bit/48 kHz



...( TrackList )...

01. They Will Let You Down (00:05:59)
02. Where Do I Begin? (00:06:30)
03. A Lonely Path (00:01:33)
04. Insidious (00:06:47)
05. Ceremony Of Fire (00:07:32)
06. Sounds Of The Forgotten (00:05:23)
07. Aftermath (00:01:31)
08. When It All Falls Away (00:06:39)
09. Opulent (00:02:45)
10. What Have You Done? (00:10:19)

...( Info )...

Artist: Bloodstorm Funeral
Title: GoblinHammer
Year: 2024
Genre: Heavy Metal
Country: USA
Duration: 00:44:10
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps



...( TrackList )...

01. Enter The Void (02:55)
02. Back For Blood (02:55)
03. The Reaper's Toll (02:51)
04. Bloodsucking Darkness (03:59)
05. Altered Beast (02:27)
06. Hellstorm (The Flames Of Deliverance) (02:01)
07. Cursed Souls (03:15)
08. From Dusk Til Death (03:31)
09. Die By My Hand (03:04)
10. Into The Night (02:18)
11. Spiraling Death (03:11)
12. Howling Fog (02:00)
13. Wrath Of The Spectral Ripper (03:19)
14. Welcome To Dead House (02:27)
15. Dead Or Alive (03:50)

...( Info )...

Artist: ADX
Title: L'empire du crepuscule
Year: 2024
Genre: Heavy, Speed-Metal
Country: France
Duration: 00:44:50
Format/Codec: FLAC
Audio bitrate: Lossless


...( TrackList )...

1. Les charognards 03:55
2. Tout en puissance 05:00
3. Hors control 04:40
4. Legions 04:29
5. Le malgré nous 04:33
6. Paradis royal 04:38
7. Le couvent des possédées 05:22
8. Montfaucon 03:32
9. Septembriseurs 05:06
10. Paris un 13 03:31

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

Mini album album niekwestionowanych króli epickiego doom metalu. Ponad 70-minutowy krążek ukazał się w 2008 roku, rok po premierze albumu 'King of the Grey Islands', na którym po raz pierwszy zaśpiewał Robert Lowe (Solitude Aeturnus).
'Lucifer Rising' zawiera dwa zupełnie nowe utwory, ponownie nagrany utwór 'Demons Gate' z Lowe na wokalu, a także materiał zarejestrowany na koncercie w Atenach, który odbył się podczas ich europejskiej trasy w 2007 roku.
Wznowienie na złotej płycie jest limitowane do 2000 sztuk.



...( TrackList )...

1. Lucifer Rising  4:06
2. White God  5:01
3. Demons Gate  9:03

4. At The Gallows End  5:17
5. Solitude  6:54
6. Emperor Of The Void  4:53
7. Devil Seed  6:02
8. Mirror Mirror  6:04
9. Under The Oak  7:01
10. Of Stars And Smoke  5:51
11. Black Dwarf  5:30
12. Samarithan  5:52

Tracks 4-12 Live in Athens, Greece 2007.



...( Obsada )...

Robert Lowe - vocals
Mats Björkman - rhythm guitar
Lars Johansson - lead guitars
Leif Edling - bass
Jan Lindh - drums



https://www.youtube.com/watch?v=8SrJwC86Ec0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

Mini album album niekwestionowanych króli epickiego doom metalu. Ponad 70-minutowy krążek ukazał się w 2008 roku, rok po premierze albumu 'King of the Grey Islands', na którym po raz pierwszy zaśpiewał Robert Lowe (Solitude Aeturnus).
'Lucifer Rising' zawiera dwa zupełnie nowe utwory, ponownie nagrany utwór 'Demons Gate' z Lowe na wokalu, a także materiał zarejestrowany na koncercie w Atenach, który odbył się podczas ich europejskiej trasy w 2007 roku.
Wznowienie na złotej płycie jest limitowane do 2000 sztuk.



...( TrackList )...

1. Lucifer Rising  4:06
2. White God  5:01
3. Demons Gate  9:03

4. At The Gallows End  5:17
5. Solitude  6:54
6. Emperor Of The Void  4:53
7. Devil Seed  6:02
8. Mirror Mirror  6:04
9. Under The Oak  7:01
10. Of Stars And Smoke  5:51
11. Black Dwarf  5:30
12. Samarithan  5:52

Tracks 4-12 Live in Athens, Greece 2007.



...( Obsada )...

Robert Lowe - vocals
Mats Björkman - rhythm guitar
Lars Johansson - lead guitars
Leif Edling - bass
Jan Lindh - drums



https://www.youtube.com/watch?v=8SrJwC86Ec0



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Men Of War
Title: Men Of War
Year: 2024
Genre: Epic, Heavy-Metal
Country: USA
Duration: 00:37:54
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps


...( TrackList )...

01. War Overture - Call Of Duty (05:23)
02. Echoes Of War (02:47)
03. Aftermath Of War (03:11)
04. Men Of War (04:14)
05. Warriors Of Chaos (03:14)
06. Defenders Of Justice (03:13)
07. Light Of Hope (04:00)
08. Shadows Of Sorrow (04:59)
09. Path Of Redemption (06:49)

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

I’d heard the name Hollow thrown around here and there in an almost hushed manner. I just knew this would be another cult thing I’d just eat up and I was right. Hollow is a band that sounds like your Tad Morose and Morgana Lefay, coutnrymen of theirs, though Hollow was actually around before Tad Morose adopted that sound anyway. So it’s just something in the water over there, I guess, that keeps them churning out this heavy, rhythmic, epic melodic metal.

Architect of the Mind is just a pulverizing listen full of chunky, badass riffs that don’t try too hard to sound retro or anything – it just rocks out with a big, fat guitar tone and a lot of propulsive, kinetic melody. It’s not too proggy or dense, but there is a cleverness to the arrangements, a snappiness and cohesion that really satisfies on repeat listens. It’s just the economical, no-bullshit way the songs are written, and how, even though there’s not a lot of variety on here, the songs end up distinguishing themselves and weaving into a whole that is enjoyable as fuck.

The vocals are probably the main sticking point. He’s got this high, Buddy Lackey-style whine that sometimes evokes a better Ozzy Osbourne. I think he’s got a lot of charisma and a great feel for hooky choruses, though he is a bit one note, really only having the ‘sing high and forceful’ approach for all of these songs. He’s good enough for it not to affect my enjoyment, though a singer with more dynamics might make this even better than it already is. But I understand this guy is the main driver of the band, so eh, I can’t fault him for wanting to do it his own way. And the DIY ethos makes this cooler, anyway.

The first few tracks are the most accessible, and “Cogito” is especially a first-rate fucking song, with one of the best choruses you’ll hear and a monster, groovy riff-set. “Rain” is excellent, too, a more sensitive song that lets the album breathe a bit. Later songs like “Deified” and “Shutdown” are denser and need some more time to sink in. The whole thing seems like it’s influenced by 80s greats like Queensryche and Crimson Glory. It doesn’t sound like them, but you can hear a similar exquisite sense of melody and care in how the songs are arranged, so it’s more in the songwriting ethos and spirit, which are more important to the overall substance of the work.

Architect of the Mind is a badass album of smart, no-nonsense power metal, so get this instead of whatever dreck Sabaton put out and get some class in your listening roster. These guys have a new one out this year, too, so that'll be fun to look out for.

Empyreal



...( TrackList )...

1. Transcending Sorrow  4:28
2. Cognito  3:16
3. Rain  4:45
4. Shadow God  4:38
5. Secluded Dreams  4:28
6. Walls Of Confusion  4:28
7. Binary Creed  5:07
8. Deified  4:42
9. Alone In Darkness  4:16
10. Shutdown  3:41
11. Father  4:23



...( Obsada )...

Andreas Stoltz - Guitars, Vocals
Thomas Nilsson - Bass
Urban Vikström - Drums
Marcus Bigren - Guitars



https://www.youtube.com/watch?v=ml8GEF5DdsM



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

I’d heard the name Hollow thrown around here and there in an almost hushed manner. I just knew this would be another cult thing I’d just eat up and I was right. Hollow is a band that sounds like your Tad Morose and Morgana Lefay, coutnrymen of theirs, though Hollow was actually around before Tad Morose adopted that sound anyway. So it’s just something in the water over there, I guess, that keeps them churning out this heavy, rhythmic, epic melodic metal.

Architect of the Mind is just a pulverizing listen full of chunky, badass riffs that don’t try too hard to sound retro or anything – it just rocks out with a big, fat guitar tone and a lot of propulsive, kinetic melody. It’s not too proggy or dense, but there is a cleverness to the arrangements, a snappiness and cohesion that really satisfies on repeat listens. It’s just the economical, no-bullshit way the songs are written, and how, even though there’s not a lot of variety on here, the songs end up distinguishing themselves and weaving into a whole that is enjoyable as fuck.

The vocals are probably the main sticking point. He’s got this high, Buddy Lackey-style whine that sometimes evokes a better Ozzy Osbourne. I think he’s got a lot of charisma and a great feel for hooky choruses, though he is a bit one note, really only having the ‘sing high and forceful’ approach for all of these songs. He’s good enough for it not to affect my enjoyment, though a singer with more dynamics might make this even better than it already is. But I understand this guy is the main driver of the band, so eh, I can’t fault him for wanting to do it his own way. And the DIY ethos makes this cooler, anyway.

The first few tracks are the most accessible, and “Cogito” is especially a first-rate fucking song, with one of the best choruses you’ll hear and a monster, groovy riff-set. “Rain” is excellent, too, a more sensitive song that lets the album breathe a bit. Later songs like “Deified” and “Shutdown” are denser and need some more time to sink in. The whole thing seems like it’s influenced by 80s greats like Queensryche and Crimson Glory. It doesn’t sound like them, but you can hear a similar exquisite sense of melody and care in how the songs are arranged, so it’s more in the songwriting ethos and spirit, which are more important to the overall substance of the work.

Architect of the Mind is a badass album of smart, no-nonsense power metal, so get this instead of whatever dreck Sabaton put out and get some class in your listening roster. These guys have a new one out this year, too, so that'll be fun to look out for.

Empyreal



...( TrackList )...

1. Transcending Sorrow  4:28
2. Cognito  3:16
3. Rain  4:45
4. Shadow God  4:38
5. Secluded Dreams  4:28
6. Walls Of Confusion  4:28
7. Binary Creed  5:07
8. Deified  4:42
9. Alone In Darkness  4:16
10. Shutdown  3:41
11. Father  4:23



...( Obsada )...

Andreas Stoltz - Guitars, Vocals
Thomas Nilsson - Bass
Urban Vikström - Drums
Marcus Bigren - Guitars



https://www.youtube.com/watch?v=ml8GEF5DdsM



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

Dla mnie absolutnie mistrzowskie połączenie hard rocka i heavy metalu z porywającymi gitarami i boskim wokalem.
Wszystko na tym albumie jest po prostu idealne!

Wydanie krążka z 1978 w dobrym stanie to wydatek ok 1500 baksów...
Oczywiście o ile się takowy upoluje...



Now THIS is a pleasant surprise! This band, Sorcery, was not always the weak force that they were on “Till’ Death Do We Part”. Here, they show that with a different style and singer, they can become an excellent band.

On this album, Sorcery’s classic rock sound is very present as you hear many sections reminiscent of Deep Purple and similar artists. Heavy metal is mixed with this classic sound, and the result is fabulous. Once you hear the band ripping away at fast, heavy tempos alongside the Purple riffs and Zeppelin drumming, you’ll know what I mean.

Most of the album is made up of NWOBHM/hard rock songs, that all include excellent soloing and melodies. A few beautiful ballads are present as well, one even clocking at over twelve minutes.

As for the band we have a 70’s rock sounding singer, a heavy and audible bassist, a 70’s drummer, (Yes, more 70’s) and an AMAZING guitarist. Seriously, this guy is incredible! Every song on here is filled with his phenomenal guitar solos, which range from a classic hard rock sound to a beautiful and intense style on the ballads. When listening through this album, the guitarist’ skill is what truly struck me.

If you’ve only listened to the second album, do not give up hope! This is much better, and manages to pretty incredible, especially for the time. This is an album that both classic rock lovers and metalheads can easily get into. If you can find this, then I definitely recommend it for you.

Edward The Great



...( TrackList )...

1. Arachnid (The Dark King)
2. Fly The Sky
3. Sugar Sweet Lady
4. Last Good-Bye
5. Slippin' Away (For K.E.R.)
6. Snowshit
7. Airborne
8. Sorcerer
9. Schitzoid
10. Wicked Head - No Place To Hide (Wiicked Head Bonus)
11. Wicked Head - Save Rock And Roll (Wiicked Head Bonus)

Bonus tracks 10 & 11 by Wicked Head recorded in 1983, credits taken from liner notes.



...( Obsada )...

Producer, Vocals, Lead Guitar, Guitar [Guitars], Bass, Synthesizer, Percussion - Kirk Bryk
Bass - Dave Maycroft
Lead Vocals, Harmony Vocals - Tim Barrett
Guitar [Guitars] - Paul Koster
Drums - Kieran Hoening




https://www.youtube.com/watch?v=zI_mqnlOTJc



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

Dla mnie absolutnie mistrzowskie połączenie hard rocka i heavy metalu z porywającymi gitarami i boskim wokalem.
Wszystko na tym albumie jest po prostu idealne!

Wydanie krążka z 1978 w dobrym stanie to wydatek ok 1500 baksów...
Oczywiście o ile się takowy upoluje...



Now THIS is a pleasant surprise! This band, Sorcery, was not always the weak force that they were on “Till’ Death Do We Part”. Here, they show that with a different style and singer, they can become an excellent band.

On this album, Sorcery’s classic rock sound is very present as you hear many sections reminiscent of Deep Purple and similar artists. Heavy metal is mixed with this classic sound, and the result is fabulous. Once you hear the band ripping away at fast, heavy tempos alongside the Purple riffs and Zeppelin drumming, you’ll know what I mean.

Most of the album is made up of NWOBHM/hard rock songs, that all include excellent soloing and melodies. A few beautiful ballads are present as well, one even clocking at over twelve minutes.

As for the band we have a 70’s rock sounding singer, a heavy and audible bassist, a 70’s drummer, (Yes, more 70’s) and an AMAZING guitarist. Seriously, this guy is incredible! Every song on here is filled with his phenomenal guitar solos, which range from a classic hard rock sound to a beautiful and intense style on the ballads. When listening through this album, the guitarist’ skill is what truly struck me.

If you’ve only listened to the second album, do not give up hope! This is much better, and manages to pretty incredible, especially for the time. This is an album that both classic rock lovers and metalheads can easily get into. If you can find this, then I definitely recommend it for you.

Edward The Great



...( TrackList )...

1. Arachnid (The Dark King)
2. Fly The Sky
3. Sugar Sweet Lady
4. Last Good-Bye
5. Slippin' Away (For K.E.R.)
6. Snowshit
7. Airborne
8. Sorcerer
9. Schitzoid
10. Wicked Head - No Place To Hide (Wiicked Head Bonus)
11. Wicked Head - Save Rock And Roll (Wiicked Head Bonus)

Bonus tracks 10 & 11 by Wicked Head recorded in 1983, credits taken from liner notes.



...( Obsada )...

Producer, Vocals, Lead Guitar, Guitar [Guitars], Bass, Synthesizer, Percussion - Kirk Bryk
Bass - Dave Maycroft
Lead Vocals, Harmony Vocals - Tim Barrett
Guitar [Guitars] - Paul Koster
Drums - Kieran Hoening




https://www.youtube.com/watch?v=zI_mqnlOTJc



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...( Info )...

Artist: Idol Throne
Title: A Clarion Call
Year: 2024
Genre: Heavy metal, thrash metal
Country: USA
Duration: 00:50:53
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 Kbps


...( TrackList )...

01. Ecliptykon 07:34
02. Covenant Of The Immortal 05:23
03. King Among Jackals 08:20
04. Petrified 04:40
05. The Last Voyage 05:13
06. A Clarion Call 05:23
07. System Simulacrum 06:40
08. Falconer's Cry 07:36

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

Whilst the nascent “New Wave Of British Heavy Metal” movement of the late 1970s and early 1980s was raging just across the English Channel, spearheaded by debuts from the likes of Iron Maiden, Saxon and Angel Witch, and in part inspired by well-established bands such as Motorhead and Judas Priest, Belgium was fomenting its own highly influential rock and metal scene.

At its forefront was Belgian heavy metal group Killer.

A power trio founded in 1980 around lead guitarist and vocalist Paul Van Camp, joined by Fat Leo on drums and Spooky on bass guitar and vocals, Killer released their debut “Ready For Hell” on WEA Records, soon finding a cult following at home and abroad. Hailed, not unreasonably, as Belgium’s Motorhead, “Ready For Hell” can sit proudly alongside any NWOBHM debuts of the era, and would in turn be a major influence a few years later on the burgeoning thrash metal of Metallica, Megadeth and Slayer in the early 80s. The bonus tracks on CD1 are ‘From Nine To Five’, ‘Too Wild To Tame’, ‘Crazy Circus’ and ‘Chinese Woman’.

At the end of 1981, Fat Leo was replaced on drums by Double Bear for 1982’s “Wall Of Sound” LP, which saw Killer making a greater impact beyond Belgium, becoming a popular fixture on European festival bills. The bonus track on “Walls Of Sound” is the self-explanatory ‘Walls Of Hell’.

Killer’s management formed the highly influential metal label Mausoleum Records, and unsurprisingly, Killer were a perfect fit for the label, recording the “Shockwaves” LP. Mausoleum would also launch cult Belgian bands such as Ostrogoth, Crossfire, Danger, FN Guns, and Lions Pride, as well as non-Belgian acts Wildfire, Faithful Breath and Warlock, all becoming highly collectable releases. The bonus tracks on “Shockwaves” demonstrate what Killer did best with live versions of ‘Shock Waves’, ‘Scarecrow’, ‘In The Name Of The Law’ and ‘Kleptomania’.

Although the band disbanded in early 1987, with Paul Van Camp releasing his self-titled solo debut the same year, thankfully Spooky and Shorty decided to start Killer again in 1989, but with new drummer Rudy Simmons and a second guitar player, Jan Van Springel. Their fourth album, “Fatal Attraction”, was recorded in Germany and released by Mausoleum Records in 1990, with the band focussing and capitalizing on their popularity in Germany.

Once again, unfortunately, partly due to the growing popularity of grunge, Killer decided to call it a day in 1991, which is where this 4CD collection ends. Killer would, of course, reform later in the decade, and were proud to release their seventh album, “Monsters Of Rock” in 2015, in time to commemorate the band’s 35th Anniversary. But that’s another story...

FOR FANS OF: MOTORHEAD / ACID / NEW WAVE OF BRITISH HEAVY METAL



...( TrackList )...

CD 1 - Ready For Hell (1981):
1. Ready For Hell
2. Killer
3. Secret Love
4. I Know
5. Rock And Roll Fan
6. Backshooter
7. Laws Are Made To Break
8. It's Too Late
9. Dressed To Kill

Bonus Tracks:
10. From Nine To Five
11. Too Wild To Tame
12. Crazy Circus
13. Chinese Woman



...( Obsada )...

Guitar, Lead Vocals, Backing Vocals - Shorty
Bass, Lead Vocals, Backing Vocals - Spooky
Drums - Fat Leo




https://www.youtube.com/watch?v=_63O2zBs4Dk



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.



...( Opis )...

Whilst the nascent “New Wave Of British Heavy Metal” movement of the late 1970s and early 1980s was raging just across the English Channel, spearheaded by debuts from the likes of Iron Maiden, Saxon and Angel Witch, and in part inspired by well-established bands such as Motorhead and Judas Priest, Belgium was fomenting its own highly influential rock and metal scene.

At its forefront was Belgian heavy metal group Killer.

A power trio founded in 1980 around lead guitarist and vocalist Paul Van Camp, joined by Fat Leo on drums and Spooky on bass guitar and vocals, Killer released their debut “Ready For Hell” on WEA Records, soon finding a cult following at home and abroad. Hailed, not unreasonably, as Belgium’s Motorhead, “Ready For Hell” can sit proudly alongside any NWOBHM debuts of the era, and would in turn be a major influence a few years later on the burgeoning thrash metal of Metallica, Megadeth and Slayer in the early 80s. The bonus tracks on CD1 are ‘From Nine To Five’, ‘Too Wild To Tame’, ‘Crazy Circus’ and ‘Chinese Woman’.

At the end of 1981, Fat Leo was replaced on drums by Double Bear for 1982’s “Wall Of Sound” LP, which saw Killer making a greater impact beyond Belgium, becoming a popular fixture on European festival bills. The bonus track on “Walls Of Sound” is the self-explanatory ‘Walls Of Hell’.

Killer’s management formed the highly influential metal label Mausoleum Records, and unsurprisingly, Killer were a perfect fit for the label, recording the “Shockwaves” LP. Mausoleum would also launch cult Belgian bands such as Ostrogoth, Crossfire, Danger, FN Guns, and Lions Pride, as well as non-Belgian acts Wildfire, Faithful Breath and Warlock, all becoming highly collectable releases. The bonus tracks on “Shockwaves” demonstrate what Killer did best with live versions of ‘Shock Waves’, ‘Scarecrow’, ‘In The Name Of The Law’ and ‘Kleptomania’.

Although the band disbanded in early 1987, with Paul Van Camp releasing his self-titled solo debut the same year, thankfully Spooky and Shorty decided to start Killer again in 1989, but with new drummer Rudy Simmons and a second guitar player, Jan Van Springel. Their fourth album, “Fatal Attraction”, was recorded in Germany and released by Mausoleum Records in 1990, with the band focussing and capitalizing on their popularity in Germany.

Once again, unfortunately, partly due to the growing popularity of grunge, Killer decided to call it a day in 1991, which is where this 4CD collection ends. Killer would, of course, reform later in the decade, and were proud to release their seventh album, “Monsters Of Rock” in 2015, in time to commemorate the band’s 35th Anniversary. But that’s another story...

FOR FANS OF: MOTORHEAD / ACID / NEW WAVE OF BRITISH HEAVY METAL



...( TrackList )...

CD 1 - Ready For Hell (1981):
1. Ready For Hell
2. Killer
3. Secret Love
4. I Know
5. Rock And Roll Fan
6. Backshooter
7. Laws Are Made To Break
8. It's Too Late
9. Dressed To Kill

Bonus Tracks:
10. From Nine To Five
11. Too Wild To Tame
12. Crazy Circus
13. Chinese Woman



...( Obsada )...

Guitar, Lead Vocals, Backing Vocals - Shorty
Bass, Lead Vocals, Backing Vocals - Spooky
Drums - Fat Leo




https://www.youtube.com/watch?v=_63O2zBs4Dk



SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!